Wokół wyspy Dżerba

Midoun

Midoun jest drugim co do wielkości miastem na wyspie, słynącym z odbywającego się w każdy piątek targu. Jednak większość sprzedawanych towarów to turystyczna tandeta i tylko na kilku stoiskach można kupić owoce i warzywa.

Targ w rzeczywistości jest organizowany codziennie i stanowi największą atrakcję miasta, o ile nie jedyną, nie licząc kilku nienajgorszych turystycznych restauracji.

Noclegi i gastronomia – W Midoun jest jeden hotel – Hotel Jawhara (tel. 05/65 73 63), na Rue Echabi -małej uliczce niedaleko głównego placu handlowego, pozbawiony luksusów, ale zadbany i czysty (jedynka/dwójka 10/16 D.T). Są tu także gorące prysznice.

Restaurant el-Guestile, Rue Marsa Ettefah, proponuje dania za około 10 D.T. plus wino. Restaurant Khalife, Av. Salah ben Youssef, specjalizuje się w potrawach rybnych (takie same ceny).

Obok poczty w centrum miasta mieści się Restaurant de l 'Orient oferująca regionalną kuchnię, gdzie kuskus kosztuje 2 D.T.

Komunikacja – Pomiędzy Midoun i Humt Suk kursuje osiem autobusów dziennie (700 milimów).

Hara Seghira

Hara Seghira (lub Erriadh), położona na uboczu z dala od głównej drogi Humt Suk-Zarzis, było niegdyś żydowskim osiedlem. W wyniku masowej migracji do Izraela proporcje uległy dziś zmianie na korzyść muzułmanów, ale nadal stoi tu jeszcze kilka synagog. Najważniejsza żydowska synagoga-El-Ghriba (Nieznajomy), wznosi się kilka kilometrów na południe od miasta. To do niej zmierzają w czasie Święta Paschy pielgrzymki żydów, chcących oddać cześć nauczycielowi Talmudu, Shinonowi Bar Yashai, który zmarł przeszło 400 lat temu.

Historia synagogi sięga 586 r. p.n.e., ale obecna budowla pochodzi z początku tego wieku, natomiast przechowywana tutaj Tora należy do najstarszych na świecie.

Na teren, na którym wznosi się świątynia, spadł z nieba kamień, a w czasie budowy, jak głosi legenda, pojawiła się tu nieznana kobieta wspomagająca budowniczych cudami.

Obiekt jest otwarty dla zwiedzających; i należy ubrać się skromnie, a mężczyźni muszą przy wejściu dać obowiązkową jałmużnę (może być niewielka).

Z Humt Suk dojeżdża się do synagogi autobusem kursującym do Guellala.

Guellala

Ta mała wioska na południowym wybrzeżu wyspy znana jest z wyrobów garncarskich. Dawniej można było je kupić także na kontynencie, ale dziś sprzedawane są tylko tutaj.

Po obu stronach głównej drogi przysiadło kilkanaście pracowni garncarskich i galerii, sprzedających takie same wyroby, które na nieszczęście z łatwością mieszczą się w kategorii typowych pamiątek z podróży.

Z Guellali gruntowa droga wiedzie wokół zatoki, gdzie miejscowi rybacy wiosłują w wodzie po pas. Droga prowadzi dalej do wsi Ajim, skąd odpływają promy.

Pomiędzy Humt Suk i Guellalą kursuje siedem autobusów dziennie (700 milimów).

Ajim

W Ajim nie ma nic ciekawego. Po przypłynięciu promem z Dżorf można tu złapać louage do Humt Suk.

Promy przypływają do brzegu w odległości około 500 metrów od centrum. Rejsy odbywają się przez 24 godz. na dobę, chociaż w nocy kursuje zaledwie jednen prom na godzinę.

Zachodnie wybrzeże

Wzdłuż całego zachodniego wybrzeża prowadzi kiepska gruntowa droga, spinająca błotniste brzegi wyspy.

Niedaleko lotniska znajdują się ruiny XVIII- wiecznego tureckiego fortu, ale nie warto dla niego marnować czasu, chyba że podróżuje się motorowerem lub tropi ślady osmańskiej potęgi.